Vitalnost organizma uz umerenu fizičku aktivnost

Fizička pokretljivost svih mišića dovodi do poboljšanja opšteg zdravstvenog stanja organizma, utičući pozitivno na poboljšanje mentalnog zdravlja. Zavisno od vremenskih obaveza, načina obavljanja posla i težine rada, potrebno je dozirati opuštajuću fizičku aktivnost. Pored poboljšanja opšteg raspoloženja, redovno vežbanje može smanjiti napetost organizma, poboljšati pamćenje, donošenje odluka i povećati kognitivne sposobnosti. Brzo hodanje i nakon toga pravilno istezanje mišića, dovode do prevencija skifoze, skolioze i bolesti koštano-mišićnog sistema. Sve u životu treba biti umereno i dozirano prema osećaju prijatnosti i ugodnosti za naš organizam. Za proces smanjene funkcije kretanja odgovorni su brojni faktori među kojima dugotrajno sedanje i zauzimanje jednoličnog položaja tela dovode do procesa lečenja fizikalnim terapijama.

Fizikalna terapija kao lek za sve bolne promene mišićnog sistema

Nakon detaljne dijagnoze i utvrđivanja opšteg stanja organizma pacijenta, pristupa se individualnom lečenju i terapijama na obolela mesta. Osnovni cilj fizikalnih terapija jeste eliminisanje bola, ali i prevencija nastanka nervnih oštećenja. Ako poslovi koje obavljamo imaju predispoziciju nastanka navedenih tegoba, onda fizikalna terapija ima učinak. Najčešći problemi koji dovode do tegoba tretirani su dugotrajnim sedanjem i pritiskom nervnih završetaka na donji deo leđa. Prvi bolovi u kukovima izazvani su bolom u leđima i mogu smanjiti funkcionalnost mišića i zglobova.

U najranijem periodu razvoja medicinske nauke, fizikalne vežbe su pokazale najbolje rezultate za eliminisanje nastalog bola nervnog i koštanog sistema. Usled razvoja tehnologija, primenjuju se kombinacije struje i magnetnih talasa koji u sinergiji stimulišu bolju pokretljivost mišića. Obično se primenjuju raznovrsni tipovi energija koje samostalno ili u sinergiji daju izuzetne rezultate. U fizikalnoj terapiji se koriste sledeći tipovi energija: toplotna, svetlosna, vodena, mehanička, elektricitet, energija izazvana pokretima i druge prirodne. Na osnovu tipa pacijenta, njegovog opšteg zdravstvenog stanja i nastale povrede, dodeljuje se fizikalni terapeut, obučen za tretmane fizikalne terapije.

Lečenje Diskus hernije kao bolesti koja može nastati dugotrajnim sedenjem

Na samu pomisao Diskus hernije javljaju se tegobe donjeg kičmenog stuba. Ova bolest ne trpi dugotrajni pritisak kičmenog stuba i međupršljenskog diska. Tokom dugotrajne vožnje i zauzimanja jednoličnog položaja kičme i ruku, vrši se ravnomerni pritisak na donji deo leđa. U navedenom slučaju, nervi postepeno slabe, cirkulacija je smanjena, što dovodi do smanjene pokretljivosti donjih ekstremiteta, ukočenosti leđa i blagod do umerenog bola.

Stepen i jačina bola međupršljenskog diska odrediće intenzitet i učestalost primenjenih fiziklanih terapija. U slučaju izbegavanja operacionih zahvata i oslobađanja nervnog trnjenja, savetuju se obavezne rehabilitacione vežbe od strane fizijatra. Kombinacijom prirodnih energija, opušta se regija leđa koja stvara napetost i nervozu. Iako fizikalna terapija ima veliki učinak tokom prevencije, lečenja i svih tretmana, postupak uvođenja medikamenata čini dobru sinergiju. Pacijentima se savetuje samostalni rad vežbi u kućnim uslovima, pri čemu istezanje i opuštanje utiču blagotvorno na mišićni sistem. Vežbanje u ovakvim slučajevima treba da znači svakodnevnicu i dobru naviku koja vodi ka kvalitetnijem životu.

Nakon tretmana fizikalnim terapijama, osobe koje idalje na svom poslu dugo sede, svoje životne navike treba da prilagode stilu života. Kondicija koja ostvaruje opuštanje mišića je veoma važna za pokretljivost.

Savetuje se plivanje, brzo hodanje, joga, pilates i sve druge vežbe koje ojačavaju lumbalni deo kičme eliminišući postepeno bol.