Opšta načela terapije epilepsije
2 min čitanja
Foto: drmiric
Epilepsija je bolest koja se u opštoj populaciji javlja od 0,5 do 1% osoba.
Koja su opšta načela terapije epilepsije? Klasifikacija epilepsija je složena. Opisuje se pregršt tipova od kojih su najvažniji: parcijalni napadi kod kojih je svest očuvana, ali mogu da sekundarno generalizuju i rezultuju gubitkom svesti. Absens, mala epilepsija ili petit mal, kod koje je prisutna odsutnost bez gubitka svesti, uglavnom se javlja kod dece. Grand mal, veliku epilepsiju karakteriše gubitak svesti i pad na potiljak, toničko-kloničke kontrakcije skeletne muskulature, pojava krvave pene na ustima (posledica ugriza jezika).
Terapija epilepsija ima za cilj da otkloni napade uz pažljivo doziranje leka. Koncentracije leka u krvi se moraju konstantno pratiti. Najpoželjnija je monoterapija, ali ako ona ne da eljene rezultate opravdana je kombinacija antiepileptika. Najčešće se terapija uzima dva puta na dan, ali se visoke doze moraju podeliti na tri srednje pojedinačne doze u toku dana. Doze kod dece su više zbog njihovog bržeg meabolizma.
Tokom uvođenja ili korekcije terapije treba pratiti funkciju jetre, bubrega i krvnu sliku. Kod jetre su važni alaninaminotransferaza, aspartataminotransferaza i koncentracija bilirubina. Funkcija bubrega se procenjuje na osnovu kreatinina, uree i mokračne kiseline, a kod krvne slike pažnja je na eventualnim anemijama i trombocitopeniji.
Ukoliko se terapija menja, potrebno je da nov lek prvo postigne terapijske koncentracije u krvi, a tek onda se prethodni lek postepeno isključuje iz upotrebe. Takođe, ako su napadi kod pacijenta izostali 2 ili 3 godine može se ukinuti terapija antiepilepticima ali postepeno, kroz više meseci.
