Hipertenzijska bolest srca

Hipertenzijska bolest srca je druga po učestalosti bolesti srca, odmah nakon ishemijske.

Sa stanovišta funkcionalne cirkulacije srca, razlikuju se dva klinička entiteta, sistemska i plućna hipertenzija.

U sistemskoj hipertenziji (hipertenzijska bolest srca) miokard leve komore radi sa većim otporom izbacivanja krvi, te zbog toga nastaje njegova hipertrofija koja se odražava na sve kardiomiocite, s obzirom da oni nemaju sposobnost deobe, odnosno nema hiperplazije. Nastaje simetrično (koncentrično) uvećanja spomenute komore. Srce je teško oko 450 grama i više, dok je leva komora kuglasta. Takav miokard se teže rasteže tokom dijastole pri punjenju leve komore krvlju, pa se proširuje leva pretkomora. Pacijenti uglavnom nemaju tegobe do trenutka kada se miokard takvog srca ne iscrpi, nastaje dekompenzacija, odnosno dilatacija sa istanjenjem zida komore i proširenjem njene šupljine. S druge strane, plućna hipertenzija podrazumeva povišen krvni pritisak u sistemu plućne arterije, koji je izazvan bolestima plućnog parenhima ili krvnih sudova pluća. 

U ovom slučaju miokard desne komore radi sa većim otporom izbacivanja pa dolazi do njegove hipertrofije, stanja poznatog kao hronično plućno srce. I u ovom slučaju će se nakon određenog vremena razviti dilatacija miokarda. Za razliku od hroničnog plućnog srca, akutno plućno srce označava dilataciju miokarda desne komore koja nastaje usled naglog povšenja pritiska u sistemu plučne arterije. Najčešće nastaje usled embolije, predstavlja nesavladivu prepreku za miokard i najčešće je fatalnog ishoda. Ukoliko je hipertrofija desne komore nastala zbog nekog drugog uzroka, na primer mitralne stenoze ili slabosti leve komore, onda ne govorimo o hroničnom plućnom srcu. Prisustvo značajne hipertrofije kod pacijenata sa opisanim vrstama hipertenzije, skloni su iznenadnoj smrti.